Het is tijd dat we wakker worden en begrijpen dat we niet meer in een Christelijk land wonen. Ik noem het een post-christelijke samenleving. Een land die nog wel ‘God zij met ons’ op de munt drukt, maar het zal niet lang duren of ook daar gaat de D66 een stokje voor steken.

Elk jaar ga ik met mijn vrouw een weekje weg zonder kinderen. Omdat we nog KLM punten hadden, besloten we dit jaar naar Dubai te vliegen. Drie weken geleden brachten diezelfde KLM punten ons naar Rome (dit keer met kinderen overigens). Daardoor is het contrast zo duidelijk zichtbaar voor mij, maar niet alleen het contrast, ook de overeenkomsten.

De voortdurende strijd tussen Ronaldo en Messi is iets wat mij intrigeert. Wie kan nu bepalen wie de beste voetballer is? Volgens mij zijn ze te verschillend om ze met elkaar te kunnen vergelijken. Allebei zijn ze exceptioneel en superieur. Allebei maken ze het verschil in bijna elke wedstrijd. De een is sympathiek, de ander arrogant. Maar dat telt niet mee met deze beoordeling. Bovendien kan arrogantie mij soms wel charmeren.

Voordat we aan boord gingen van onze vlucht naar Tampa, vroeg ik nog aan Andria, heb je naar je hart geluisterd, heb je rust over deze vlucht?

Ken je dat gevoel dat je gewoon weet dat er geweldige dingen in je leven aan zitten te komen? Of ben jij meer het type dat meer het idee heeft dat er weer een drama op je ligt te wachten? In beide gevallen betekent het dat je bezig bent om je intuïtie, je hart te leren verstaan. Dus dat is goed nieuws.

Al een paar maanden ben ik bezig met een ontdekkingstocht naar leven uit je hart in plaats van uit je hoofd. Het hart gaat voor vrijheid, het hoofd voor zekerheid. Het hart wil dingen ervaren, het hoofd wil dingen begrijpen. Het hart geeft je identiteit, het hoofd wil je ego bevestigen. Het hart is genadig, het hoofd kritisch. En zo kan de lijst eindeloos lang worden.

Vorig jaar schreef ik over mijn hardloopervaringen in Frankrijk.

Vaak is je ultieme roeping juist het antwoord ontdekken op het probleem of de crisis waarmee je wordt geconfronteerd. In plaats van je af te vragen waarom je in deze situatie terecht gekomen bent, grijp de kans aan om een antwoord te vinden. De wereld is terecht gekomen in een hopeloze proces waarin ze de controle over het leven langzaam verliezen. Dit is veroorzaakt doordat we vanuit het natuurlijke, het natuurlijke willen controleren, terwijl we juist vanuit het geestelijke over het natuurlijke moeten leren heersen.

Zo’n 7 jaar geleden had ik last van een klusaanval. Dat was overigens de laatste klusaanval die ik heb gehad. We hebben nog wel gereedschap, maar dat is er eigenlijk alleen maar voor om mensen die langs komen aan het werk te zetten. Maar tijdens deze klusaanval maakte ik een vide in onze hoge garage, zodat we meer opbergruimte hadden. De buren hadden een ladder over, dus konden wij heerlijk gebruik maken van deze extra opbergruimte. De kerstspullen, vakantiespullen, tuinmeubelen, rommelmarktspullen verdwenen allemaal naar deze zelfgemaakte vide.

Als je gaat zitten op een stoel, kun je zeggen dat je de stoel vertrouwt. Maar toch zijn er in het leven niveau’s van vertrouwen. Als je in een achtbaan zit en iemand vraagt of je het allemaal wel vertrouwt, dan kun je zeggen: wat een domme vraag, ik zit er in dus ik vertrouw het. Maar we weten dat het niet zo eenvoudig is.