Stel dat je graag naar het zuiden van Limburg wilt om een goede vriend te bezoeken, maar je hebt geen vervoer. Ik bied je een lift aan en rij een enorm stuk om, zodat ik je naar Maastricht kan brengen. Na een rit van bijna 2 uur komen we aan in de buurt van je bestemming. Kun je je voorstellen hoe dankbaar je mij bent voor de lift? Als ik je nu vervolgens 4 kilometer van je bestemming afzet, en er is geen openbaar vervoer, geen taxi bereikbaar, niemand om mee te liften, hoe voel je je dan? Ik kan dus meer dan 150 kilometer voor je omrijden, maar de laatste paar kilometer bepalen pas hoe je mijn dienst zult ervaren. Maar hoe reageer jij, als je de laatste 4 kilometer zelf moet lopen?
- ik zou met dankbaarheid voor de 176 kilometer in mijn hart, de laatste 4 kilometer lopen
- ik zou 4 kilometer me lopen afvragen waarom je me niet voor het huis hebt afgezet
- ik zou niets meer met je te maken willen hebben, zo’n streek moet je mij niet leveren
Helpen helpt zelden
Er is een patroon dat ik heb geconstateerd in mijn leven, dat hoe ik mensen ook verder help in het leven, het blijkt zelden genoeg te zijn. Hoe verder ik voor ze omrijd, hoe meer ze verwachten dat ik ze helemaal op hun bestemming breng. De mensen die ik naar het station breng om zelf naar het zuiden van Limburg te gaan, zijn vaak dankbaarder dan degene waar ik 100 kilometer voor omrijdt. Dat is iets wat ik steeds beter leer. Ik zie steeds meer dat mensen helpen zelden helpt. Mensen kun je niet naar hun bestemming brengen, ze moeten altijd zelf een stuk lopen.
Verantwoordelijkheid
Maar ik wil vandaag stilstaan bij de reactie die je hebt op de mensen die jou verder brengen in het leven. Er is namelijk iets heel ernstigs aan de hand als je niet goed omgaat met die laatste 4 kilometer. Die laatste 4 kilometer staat gewoon symbolisch voor dat stuk waar je je eigen verantwoordelijkheid moet nemen. Dat gedeelte wat niemand voor je kan doen, ook al willen ze het heel graag. Dat stukje waar je niet blind kunt varen op de aanwijzingen en adviezen van een leider, adviseur of vriend.
Zoektocht naar succes
Ieder mens wordt geboren met een verlangen om succesvol te zijn. Wat succes precies inhoudt, is voor iedereen verschillend. De prijs die je er voor wilt betalen, verschilt ook per persoon. Maar een ding is duidelijk, we hebben er veel voor over. We grijpen onze kansen, overwinnen teleurstellingen, vieren onze successen, en staan vol goede moed in het leven. Maar soms zijn de tegenslagen overweldigend, de teleurstellingen te ingrijpend en zoeken we naar nieuwe manieren om succesvol en gelukkig te worden.
Advies
We stellen ons zelfs open voor advies van anderen. Het interessante is dat de mensen waar we advies van aannemen niet eens zelf heel succesvol hoeven te zijn. We volgen vaak ons hart en herkennen de wijsheid van bepaalde mensen. De adviezen die ze geven zijn waardevol en geven ons nieuwe handvatten in het leven. We hebben hernieuwd vertrouwen gevonden en gaan met frisse moed onze toekomst tegemoet.
Maar altijd komt de laatste 4 kilometer een keer aan de orde. Dit kan zijn dat de mensen die ons zo goed hielpen, even niet beschikbaar zijn. Het kan zijn dat de adviezen die altijd zo goed werkten, nu verkeerd uitpakken. Het kan zijn dat de richting die je leiders, vrienden of adviseurs opgaan, helemaal niet bij je klikt of past. En dan is de vraag die alles bepaalt: hoe ga je hier mee om.
Eren
Als je verkeerd omgaat met je houding en gevoelens naar mensen die belangrijk zijn geweest in je leven, kom je in een levensgevaarlijk moeras terecht. Al in de 10 geboden werd de wijsheid opgenomen dat het eren van je ouders zorgt voor een lang en gezond leven. Blijkbaar is het heel belangrijk om niet met wrok en onvergevingsgezindheid naar je ouders rond te lopen. Maar dit principe kunnen we doortrekken naar andere mensen die invloed hebben gehad in je leven.
Eigen weg
Het patroon is heel subtiel en sluw. Eerst is er een lichte irritatie. Je begint je te storen aan bepaalde dingen die je opvallen. De warme dankbare gevoelens worden nu afgewisseld met periodes van irritatie. Die irritaties groeien door tot het niveau dat je je echt gaat ergeren aan deze persoon. Vaak breidt die ergernis zich ook uit tot alles waar deze persoon voor staat. Is hij bijvoorbeeld een groot liefhebber van Engeland, dan krijg je ook negatieve gevoelens naar Engeland toe. Als de ergernis verder niet wordt ontworteld, dan spreken we van aanstoot. Iemand die aanstoot heeft genomen, zal zelden erkennen laat staan toegeven dat dat het geval is. Er zijn dan concrete dingen die deze persoon heeft gedaan of gezegd, die zorgen dat jij negatieve gevoelens over hem of haar hebt. Dit werkt ook vaak door in een afkeer van de adviezen die je ter harte hebt genomen van deze persoon. Je zet je af tegen de adviezen, bewust of onbewust, zoals een puber tegen een ouder. Waar je vroeger zo blij was met de tips over gezond eten, of reizen of opvoeden en relaties, verwerp je deze adviezen nu om je “eigen weg” te vinden. Je hebt niet door dat je niet je eigen weg aan het vinden bent, maar dat je juist de vrijheid kwijt bent om alle wegen te kiezen. De weg die je associeert met de persoon waar je aanstoot aan hebt genomen, die kun je immers niet meer kiezen.
Wrevel
Als irritatie groeit tot ergernis, als ergernis leidt tot aanstoot en er geen moment van vergeving, loslaten en verzoening komt, dan groeit er wrevel of wrok in je. Deze woorden zijn zo heftig, dat iedereen het ontkent. De symptomen zijn namelijk ook heel anders dan je verwacht. Maar als je eerlijk bent, kun je jezelf heel veel ellende besparen. Wrok in beginnend of gevorderd stadium zorgt namelijk voor een gevangenis die je voor jezelf bouwt. Het leidt tot verwarring, depressie, uitzichtloosheid, teleurstelling en ga zo maar door. Wrok trekt je in het verleden en uit het heden. Je rouwt eigenlijk om keuzes en ervaringen uit het verleden, en vind het heel moeilijk om te accepteren dat je het verleden niet meer kunt wijzigen.
Afstand
Denk eens na, zijn er invloedrijke personen in je leven waar je afstand van hebt genomen? Misschien zijn ze nog in je leven, maar heb je emotioneel afstand genomen. Dit is op zich heel normaal, zelfs van je ouders neem je afstand. De vraag is echter hoe heb je afstand genomen? Het vervelende van wrok is dat we onszelf heel goed voor de gek kunnen houden. We zeggen dat we niets tegen iemand hebben, omdat ons hoofd ons verteld dat we dankbaar moeten zijn voor de 150 kilometer en niet moeten zeuren over de 4 kilometer. Maar onze emoties zijn het daar vaak niet mee eens. Als we die bewuste persoon zien, wat doet dat met je? Heb je dan gelijk een gevoel van afstand, afschuw, of kilte? Als we een berichtje krijgen van deze persoon, wat doet dat met je?
Loslaten
Het griekse woord voor vergeven is hetzelfde als loslaten. Je laat emotioneel iemand los. Je koppelt jezelf los, je spreekt ze vrij van de straf die je vindt dat ze verdienen. Door die vrijspraak kom je zelf in vrijheid. Laat los en je zult los gelaten worden. En dan is er weer vrijheid. Test het uit door weer de dingen te doen die je associeert met deze persoon, pak je vrijheid weer terug door het goede van de relatie en de invloed te koesteren. Je hoeft deze persoon in kwestie niet te vertellen dat je zo’n wrok tegen ze had, maar je kunt wel iets doen om je dankbaarheid voor de 150 kilometer weer te uiten. Dit zijn allemaal stappen die heel genezend en bevrijdend werken. Zo krijg je je leven weer terug.
Bedenk goed dat de persoon die jij los moet laten, vergeven, of met wie je het in orde moet maken niet centraal staat in dit verhaal. Het gaat om jou! Als ik jouw voordeur open laat staan kun je me dat de rest van je leven kwalijk nemen, maar als je slim bent doe je die deur zelf weer dicht. Als je eist dat ik hem dicht komt doen, zit je misschien de hele winter met een open voordeur. Het is dus essentieel dat jij de sleutel tot je geluk in handen neemt. Laat de mensen in je leven los die jou 150 kilometer hebben gereden, maar ook 4 kilometer lieten lopen. Neem verantwoordelijkheid voor jouw eigen verleden, alleen dan krijg je weer grip op je eigen heden. Ban wrok en aanstoot aan je leven. Het is niet voor niets dat Jezus ook al zei: zalig wie geen aanstoot aan mij neemt! Als je je leven vrij van aanstoot aan leiders kunt houden, dan zul je ontdekken wat zalig inhoudt. Als aanstoot wel is binnengeslopen, heeft zaligheid je leven gegarandeerd verlaten! Stuur aanstoot weg en verwelkom zaligheid weer terug!
Reageer